دوره 1، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1399 1399 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 111-102 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Monfared K, Talebi A, Kiani-Harchegani M. Comparison of Tree Litter Effect on Hydrological Components of Sheet Erosion in Hillslopes with the Linear, Concave and Convex Profiles. Degrad Rehabil Nat Land 2021; 1 (2) :102-111
URL: http://drnl.sanru.ac.ir/article-1-173-fa.html
URL: http://drnl.sanru.ac.ir/article-1-173-fa.html
منفرد کیمیا، طالبی علی، کیانی‌هرچگانی مجبوبه. مقایسه‌ی اثر لاشبرگ درختان بر مولفه‌های هیدرولوژیکی فرسایش سطحی در دامنههای با نیمرخ خطی، مقعر و محدب. تخریب و احیاء اراضی طبیعی. 1399; 1 (2) :102-111
دانشگاه یزد
چکیده: (1643 مشاهده)
یکی از مهم‌ترین مسائل محیط زیستی جهان فرسایش خاک است. زیرا منابع خاک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. استفاده از پس‌ماندهای زراعی یا باغی یکی از روش‌های جلوگیری از هدررفت خاک است که به‌‌عنوان یک لایه حفاظتی عمل کرده و علاوه بر جذب انرژی جنبشی قطرات باران می‌تواند مقاومت برشی سطح خاک را افزایش داده و فرسایش را کاهش دهد. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ای اثر لاشبرگ درختان بر مولفه‌های هیدرولوژیکی فرسایش سطحی در دامنههای موازی با نیمرخ‌های خطی، مقعر و محدب و برای کنترل فرسایش خاک برنامه‌ریزی شده است. این پژوهش در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از دستگاه باران‌ساز انجام شد. سپس دامنههای مورد نظر در پلات طراحی و با خاک پر شد. در نهایت تحت شدت باران 30 میلی‌متر بر ساعت مقدار حجم رواناب و هدررفت خاک در هر رگبار انداره‌گیری شد. نتایج نشان داد که مقدار کل حجم رواناب در پلات حفاظتی نسبت به پلات شاهد دامنه خطی – موازی و مقعر – موازی به‌ترتیب 34/74 و 2/79 درصد کاهش داشت و در دامنهی محدب– موازی 4/29 درصد افزایش حجم رواناب مشاهده شد. میزان هدررفت خاک برای دامنه خطی- موازی، مقعر-موازی و محدب- موازی به‌ترتیب 70/14، 87/65 و 61/90 درصد کاهش در تیمار حفاظتی نسبت به پلات شاهد بود. بر این اساس، دامنه های محدب بیشترین هدر رفت خاک را دارند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
