دوره 1، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1399 1399 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
yaghobi S, faramarzi M, karimi H. Assessment the Desertification Trend Using The IMDPA Modele With Emphasis on Three Criteria Climate, Water and Geomorphology and Geology (Case Study: Dehloran Plain In Ilam Province). Degradation and Rehabilitation of Natural Land 2021; 1 (2) :1-12
URL: http://drnl.sanru.ac.ir/article-1-138-fa.html
URL: http://drnl.sanru.ac.ir/article-1-138-fa.html
یعقوبی ثریا، فرامرزی مرزبان، کریمی حاجی. بررسی روند بیابان زایی با استفاده از مدل IMDPA با تاکید بر سه معیار اقلیم، آب و زمین شناسی (مطالعه موردی: دشت دهلران استان ایلام). تخریب و احیاء اراضی طبیعی. 1399; 1 (2) :1-12
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
چکیده: (1380 مشاهده)
با توجه به گسترش پدیده بیابانزایی، ارائه روش‌های مدیریتی مناسب، شدت پدیده بیابانزایی و گسترش آن را کاهش می‌دهد. به همین منظور به نظر می‌رسد درک درستی از روند بیابانزایی و همچنین عوامل محرک آن برای بررسی یک پروژه تحقیقی ضروری است. هدف اصلی از این مطالعه بررسی روند بیابانزایی به‌وسیله مدل IMDPA در سه دوره زمانی 83-79، 88-84، 93-89 در دشت دهلران با مساحت 543/52 کیلومترمربع می‌باشد. به همین منظور از سه معیار مؤثر اقلیم، آب و ژئومورفولوژی و زمین‌شناسی برای بررسی پدیده بیابانزایی استفاده شد. همچنین هر معیار به‌وسیله چندین شاخص مورد ارزیابی قرار گرفت نتایج حاصل از روند بیابانزایی در دوره اول 83-79 نشان داد که معیار اقلیم، ژئومورفولوژی و زمین‌شناسی و آب به ترتیب با متوسط وزنی 1/38، 1/30 و 1/19 معیارهای مؤثر در این دوره بوده‌اند. با این تفاوت در دوره دوم از 88-84 معیارهای آب، اقلیم و ژئومورفولوژی و زمین‌شناسی بهترتیب با متوسط وزنی 1/80، 501و 1/30 بیشترین تأثیر را برافزایش بیابانزایی داشته‌اند. در دوره سوم 93-89 نیز معیارهای اقلیم، ژئومورفولوژی و زمین‌شناسی و آب به ترتیب با متوسط وزنی 1/88، 1/30 و 1/20مؤثرترین معیارها در منطقه موردمطالعه می‌باشند. درنهایت عامل شوری به‌عنوان مؤثرترین شاخص در روند بیابانزایی در همه دوره‌های زمانی تشخیص داده شد. بیشترین تأثیر این شاخص در دوره دوم به دلیل استفاده بی‌رویه کشاورزان از چاه‌های بهره‌برداری بوده که منجر به کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و افزایش شوری شده است. به‌طورکلی در منطقه موردمطالعه شاخص شوری روند افزایشی داشته که می‌تواند به علت کاهش بارندگی، کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و شرایط زمین‌شناسی ویژه باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اثرات خشکسالی و تغییر اقلیم بر عرصه های طبیعی
دریافت: 1399/6/8 | پذیرش: 1400/2/1 | انتشار: 1400/6/20
دریافت: 1399/6/8 | پذیرش: 1400/2/1 | انتشار: 1400/6/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
