دوره 1، شماره 1 - ( بهار و تابستان 1399 1399 )                   جلد 1 شماره 1 صفحات 119-105 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
چکیده:   (2100 مشاهده)
    استفاده از انواع خاک‌پوش‌‌های سازگار با محیط زیست، یکی از روش­ هایی است که به منظور کاهش فرسایش بادی و تثبیت ماسه­ های روان به کار می­ رود. به‌منظور آماده‌سازی بستر تیمارها در محیط آزمایشگاهی از ماسه­ های بادی بیابان ریگ­ بلند کاشان استفاده شد. برای انجام آزمایش­ها از سینی­های فلزی با ابعاد 2×30×100 سانتی­متر و برای پاشش تیمارهای بنتونیت، زئولیت، ملاس و لیگنوسلولز استفاده شد و تأثیر این خاک‌پوش‌‌ها بر برخی ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی رسوبات بادرفتی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت بر اساس نتایج تجربی و پس از ایجاد مدل رگرسیون بین متغیرهای طراحی مخلوط و پاسخ، مقدار بهینه هر کدام از خاک‌پوش‌‌ها در نرم‌افزار Design of Expert به دست آمد. با توجه به نتایج به­ دست آمده وجود مواد زئولیت، لیگنوسلولز و ملاس به‌صورت ترکیب در هر خاک‌پوش‌ اختلاف معنی­ داری از نظر ویژگی­های مقاومت فشاری، برشی، ضرب ه­ای، سایشی و تشکیل سله با سایر خاک‌پوش‌­ها و نمونه شاهد ایجاد می‌کند. بررسی انجام شده در حالت حداکثر و میانه نشان داد که مقدار بنتونیت و ملاس با یکدیگر برابر (15 گرم) می­باشند و در مقدار زئولیت و لیگنوسلولز با یکدیگر تفاوت دارند، به طوری که مقدار زئولیت و لیگنوسلولز در حالت حداکثر 5 و 15 گرم و در حالت میانه 15 و 0 گرم می­باشند. هر کدام از مواد به‌تنهایی پاسخ­های مختلفی را در برابر مقاوم ت­های مختلف نشان می­دهد اما آنچه نتایج این تحقیق نشان می ­دهد ترکیب این مواد با یکدیگر باعث بهبود شاخص­ های پایداری خاک شده است.  به­طوری­که مقدار مقاومت فشاری را 2/3 کیلوگرم بر سانتی­مترمربع، مقاومت برشی را 9/7 نیوتن بر سانتی­مترمربع، ضرب ه­ای را 8/0، سایشی را 45 و ضخامت سله ایجاد شده را 20 میلی­متر نسبت به نمونه شاهد افزایش دادند.
متن کامل [PDF 2281 kb]   (727 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: حفاظت خاک
دریافت: 1399/7/15 | پذیرش: 1399/8/27 | انتشار: 1399/10/16

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.