دوره 1، شماره 2 - ( پاییز و زمستان 1399 1399 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 25-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، تاکستان، ایران
چکیده: (1260 مشاهده)
به منظور ارزیابی راهبردهای مقابله با بیابانزایی و ارائه راهبردهای بهینه با در نظر گرفتن مجموع معیارهای موثر، از مدلهای مختلف تصمیم گیری استفاده می شود که گاهاً نتایج اولویت بندی این مدلها با هم همخوانی ندارد. این مسئله بستگی به ماهیت مدل، معیارهای در نظر گرفته شده و چگونگی وزن دهی معیارها توسط متخصصان به صورت گروهی، دارد. لذا لازم است توابعی ارائه شود که بر مبنای منطق و اصول قوی و مبانی نظری مستدل از میان راهبردهای ارائه شده در هر منطقه توسط مدلهای مختلف، ارجحیت راهبردها به صورت گروهی و نهایی ارائه شود. در این مقاله سعی شد این مهم توسط توابع رفاه اجتماعی به انجام رسد. در این میان از تابع GRV استفاده شد و راهبردهای مقابله با بیابانزایی منتج از سیزده مدل تصمیم گیری در منطقه خضرآباد یزد مورد تحلیل قرار گرفت. به این منظور پس از تشکیل مجموعه های هماهنگ و ناهماهنگ، راه حل های مختلف در هر مجموعه برآورد شد و در نهایت به منظور دستیابی به راه حل نهایی، تابع هدف (Tobj) به ازای هر راه حل نتیجه شده، محاسبه شد و راه حلی که دارای بیشترین ارزش T بود به عنوان راهبرد نهایی و جمعی ارائه شد. نتایج حاصله بیانگر این موضوع بود که راه حل یک-یکم در انتقال یکم یا به عبارتی ترتیب راهبردهای 33A<20A<31A<23A<18A بهترین ترتیب راهبردهای ارائه شده می باشد.
واژه‌های کلیدی: اولویت بندی، تابع رفاه اجتماعی، تابع ارزیابی طبقه بندی گروهی، تصمیم گیری چند معیاره، ساختار سلسله مراتبی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
حفاظت خاک
دریافت: 1399/9/29 | پذیرش: 1399/12/13 | انتشار: 1400/6/20
دریافت: 1399/9/29 | پذیرش: 1399/12/13 | انتشار: 1400/6/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |